Vorige week hadden we een tegenslag te incasseren. Mensen die al bij ons geweest zijn weten hoever we van de openbare weg komen te wonen. Het pad naar de bouwkavel is 250 meter lang en niet erg breed en...... het is van onszelf.
Je hoeft geen 4wheel drive te hebben om er overheen te rijden, maar de aannemer voorzag wel problemen voor de betonauto. De 60 ton zware betonauto moet deze week komen om de fundering te storten, tenminste dat wil de aannemer graag. Om omrollende betonmixers te voorkomen moet het pad worden verzwaard.
Vorige week hebben we een grondwerker gevonden die ons pad wilde aanpakken, maar die is er helaas uitgeregend.
Maandag zou hij het werk klaar hebben, maar het redelijke pad was maandagmiddag omgetoverd in één natte blubberbende. Het was er eerder veel slechter dan beter van geworden.
Maar goed, we moesten wel verder met elkaar. Na een gesprek tussen de grondwerker, de aannemer en ons konden we weer samen over één pad.
Vandaag, nadat alles dit weekend wat droger geworden is, maakt de grondwerker het pad in orde.
Ze zijn met een kleine shovel, verdeeldoek en opnieuw vrachten gebroken puin, vrolijk aan de slag. Nu kun je tenminste buiten een shaggie roken, lekker het zonnetje erbij. Dat maakt iedereen goed gemutst en het geeft ons weer moed.
Morgen beton storten! Het komt nu goed is me beloofd. De heren geloven er zelf ook in en dat leek vorige week wel anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten